5 ـ پادشاهی را نعمت و غنیمت و تندرستی و ایمنی دانید.
6 ـ حاضروقت باشید که عمر دوباره نخواهد بود.
7 ـ هرکس که پایه و نسب خود را فراموش کند به یادش میارید.
8 ـ بر خودپسندان سلام مدهید.
9 ـ زمان ناخوشی را به حساب عمر مشمرید. 10 ـ مردم خوشباش و سبکروح و کریمنهاد و قلندرمزاج را از ما درود دهید.
11 ـ طمع از خیر کسان ببرید تا به ریش مردم توانید خندید.
12 ـ گرد در پادشاهان مگردید و عطای ایشان به لقای دربانان ایشان بخشید.
13 ـ جان فدای یاران موافق کنید.
14 ـ برکت عمر و روشنایی چشم و فرح دل در مشاهدهی نیکوان دانید.
15 ـ ابرو درهمکشیدگان و گره در پیشانی آورندگان و سخن بهجدگویان و ترشرویان و کجمزاجان و بخیلان و دروغگویان و بد ادبان را لعنت کنید.
16 ـ خواجگان و بزرگان بیمروت را به ریش تیزید.
17 ـ تا توانید سخن حق مگوئید تا بر دلها گران مشوید و مردم بیسبب از شما نرنجند.
18 ـ مسخرگی و قوادی و دفزنی و غمازی و گواهی به دروغ دادن و دین به دنیا فروختن و کفران نعمت پیشه سازید تا پیش بزرگان عزیز باشید و از عمر برخوردار گردید.
19 ـ سخن شیخان باور مکنید تا گمراه نشوید و به دوزخ نروید.
20 ـ دست ارادت در دامن رندان پاکباز زنید تا رستگار شوید.
پرستوی مهاجر پرستوی مهاجر :
انسان چون پرندۀ مهاجری که قلبش تنها به امید بازگشت به دیارش می تپد در این دنیای فانی زندگی می کند و مقدمات سفرش را مهیا می دارد تا هر چه سریع تر به سرزمین و کاشانه حقیقی اش باز گردد و چه زیباست هدیه بردن برای عزیزترین عزیز ها........... البته بهترین هدیه را وقتی می توان آماده نمود که بارقه ی عشق الهی به دست بی کران ها و از افق دل پاکش طلوع کند.